به میزانی که از عشق آگاهی دارید، ایمان دارید.

روشنا آمده است با تو بگوید کلمه*من کلام حق ام وما همه, حق را بشر ایم* *** روزگاری ست اسیر دم و بی بال و پر ایم* کس ندانست چرا, عاقل و نسل بشر ایم* ز کجا آمده ایم و  به کجا راه بریم* ما چرا در سفر ایم, از چه, پی خیر و شر ایم* روزگاری ست ندانیم ,  چه فروشیم , چه خریم* از چه, دیوانه سر ایم, از چه, پریشان نظر ایم* کس ندانست که بیداری و خواب, چیست زما* از چه, هشیار سَر ایم, از چه به رویا گذریم* روز و شب مست چه ایم عاشق و سرمست که ایم از چه, پیکار کنیم, از چه پی خشک و تر ایم* ز چه رو, گوش شنید و ز چه رو, چشم بدید* این چه دیدن , چه شنیدن که همه, کور و کر ایم* آن, چه کس بود, که دید و بشنید, هیچ نگفت* گر به او دست نباشد,  ز حقیقت, چه بَریم* گر به عالم نبوَد, هیچ حقیقت جز ما* از چه مستانه سَر ایم, از چه مشنگیم و خَر ایم* این چه حق بود که جز ما, هدفی بیش نداشت, بجز از این من و ما, خشک نباشیم , چه تر ایم* گویم ات, گوش بدار, ای دل دیوانه ما* به جهان هیچ نباشد, که از آن بی خبر ایم* با خبر گر بشوی از همه اسرار نهان* گو به ما ای مه آگاه,  در آن جا, چه سَر ایم* بجز از این نبوَد, ای "سرِ آگاهی" ما, که در آنجا ز همه عالمیان باخبر ایم* هر کس آگاه تر از ما  به دو عالم باشد* چون به آن در برسیم, زو نتوانیم گذریم* پس تو خواهی که بدانی به حقیقت چه خر ایم* نَفْسِ "دانستنِ تو", گفت, کدامین سفر ایم* سفر ما ز به میزانی که از عشق آگاهی دارید، ایمان دارید....